Beernem - De zonnebloem

Opgesloten in het kolenhok

Hoe leefden de kinderen in Beernem in de tijd van de jaarlijkse Berenfeesten tussen 1900 en 1950? Met deze onderzoeksopdracht werden de leerlingen van het 3^de en 4^de leerjaar van Basisschool De Zonnebloem zo’n honderd jaar terug de tijd in geschoten. Wat deden de kinderen toen? Hoe leerden en speelden ze? Hadden ze het beter of slechter dan wij? In zijn verwerkingsboekje verwoordde Mathieu Claeys uit het 4de leerjaar zijn ervaringen als volgt:

Dag 1: Zelfgemaakte knapzak

“Vanmorgen trokken we de oude kledij aan die de juffen hadden bijeengezocht. De jongens droegen petjes of hoedjes, een oude kiel, een geruit hemd, een ondervestje en een kniebroek. De meisjes zagen er beeldig uit in hun schortjes, met hun leuke hoedjes, rokjes of jurkjes. Met een zelfgemaakte knapzak stapten we naar de oude cinemazaal van Beernem: de Rio, nu The Nooddles. Met spanning keek ik naar de dia’s over de vroegere Berenfeesten. Hierbij zagen we hoe de mensen in grote groep de stoet met communietaferelen, trouwpartijen, historische gebeurtenissen, oude ambachten … bekeken. Door de oude kledij, het cinematicket van 1 fr. en door naar het leven van de mensen begin 20^ste eeuw te kijken is de projectweek goed gestart. Ik heb veel geleerd over het dagelijkse leven van vroeger op school en thuis. De kinderen haalden toen ook veel streken uit, moesten veel straf schrijven, werden soms in het kolenhok opgesloten en werden zelfs geslagen.”

Dag 2: Andere spelling

“Door de projectweek begon de dag anders dan een gewone schooldag. In onze kledij van anno 1900 speelden we oude gezelschapsspelletjes, zegden gedichtjes met gebaren op en leerden we oude ambachten zoals kantklossen, manden vlechten, naaien en breien. Hierbij kwamen heel wat grootouders helpen. Met mooie stukjes stof, gekleurde draden en naalden konden wij een hartje of beertje kantklossen, een stuk van een sjaal breien of een ketting haken. Carlos en Nicole, de cinema-uitbaters van gisteren, leerden ons oude liederen en gedichten van Ivo Strobbe aan, waaruit wij veel van het leven van vroeger konden leren. Vroeger werd er bij het schrijven ook een andere spelling gebruikt. Het werd alweer een plezierige dag.”

Dag 3: Een bol met een krul erin (Kris 13)

“Na school vind ik het altijd leuk om met mijn zus een fietstochtje te maken, een spel te spelen of samen naar de bib te gaan … Was er vroeger ook tijd voor sport en ontspanning? Wij ontdekten daarover alles in het Patershof. We keken verwonderd en bewonderend naar de prachtige bordeaux oldtimer van Carlos en Nicole. Wauw, zagen de auto’s er vroeger zo uit? Eén groep mocht samen met bewoners uit Patershof krulbollen. Je moest krachtig en zo dicht mogelijk met de bol naar een bepaalde plaats gooien. De bol had een schuine kant en daardoor zag je de krul bij het rollen. Een andere groep maakte samen met de bewoners koffie zoals men dat vroeger deed. Koffieboontjes werden bovenaan in de koffiemolen gegoten, dan moest je aan een hendeltje draaien en daarna kon je de gemalen koffie uit het opvangbakje in een koffiezak gieten. De ‘moor’ werd dan opgezet en als het water kookte kon je de koffie opgieten. Wauw…wat een verschil met onze koffiezet! De koffie werd dan gepresenteerd in mooie porseleinen kopjes uit grootmoeders tijd. De heerlijke koffiegeur verspreidde zich al snel en wie wou kon even proeven…. natuurlijk met het typische oude koekje erbij: een speculaas. Het was prachtig weer, dus nog even tijd om allemaal samen op het grasplein vol spanning te luisteren naar Carlos die spannende, echtgebeurde Beernemse verhalen vertelde. We hingen aan zijn lippen. Zo zat de projectweek erop. Ik vond het geweldig om zoveel dingen over vroeger bij te leren.”

Verder breien

Juf Christine, 4^de leerjaar: “We kijken met warme gevoelens terug op de geslaagde projectweek en de gesmaakte medewerking van Carlos Croene en zijn echtgenote van de heemkundige kring Bos en Beverveld, verschillende grootouders, de verantwoordelijke van het rusthuis, mensen bij wie we kleren konden ronselen en.... de uitstekende samenwerking met mijn collega's. Er kwamen heel wat voorbereiding, afspraken en organisatie bij kijken, maar als je dat afweegt tegen het enthousiasme van de leerlingen was het een voltreffer. De kinderen zullen het hun verdere leven blijven onthouden. We gaan hier zeker nog een vervolg aan breien.”