De Kei stelde het project voor aan de kinderen op een vrijdagnamiddag waarop de (groot)ouders uitgenodigd waren. Op dat moment ontdekten ze a.h.v. leuke oefeningen uit de syllabus en de brede waaier aan onroerend erfgoed die ook in Lierde te ontdekken is. Het ‘Spelleke van Lierde’ legde met een poppenspel in het plaatselijke dialect uit waar het om te doen was: een heuse Lierde-dag organiseren waarbij de kinderen zelf als gids zouden optreden voor elkaar.

Op een druilerige, koude lentedag trok de ene klas naar de kartuizersite en de andere naar Hemelveerdegem. Daar werden ze door een aantal deskundigen opgewacht en leerden ze heel veel over het erfgoed door waar te nemen met al hun zintuigen, vragen te stellen, oude kaarten met luchtfoto’s te vergelijken, enz. De kinderen werkten met deze informatie verder om op de grote Lierde-dag de andere klas te gidsen en oefeningen te laten maken. Er werd een doorschuifsysteem bedacht om in kleine groepjes te kunnen werken. Het werd een fikse wandeling langs trage wegen, uitgestippeld door een plaatselijke erfgoeddeskundige. Doordat de kinderen zelf uitleg moesten geven en hun vriendjes hielpen bij het kijken, luisteren, proeven, voelden ze zich heel erg betrokken bij het erfgoed.

Als kers op de taart kwam de regionale televisie ter plaatse om de kinderen te interviewen over hun project. Om al het opzoekingswerk en de voorbereidingen ook te delen met andere geïnteresseerden, werden de opdrachten van de kinderen in samenwerking met de plaatselijke bibliotheek verwerkt tot een zomerzoektocht, De kartuizers in de jaren stillekes. De hele zomer konden kinderen met hun ouders of grootouders daaraan deelnemen en op een originele manier de kartuizerpriorij in Sint-Martens-Lierde gaan verkennen.

De juffen kozen ervoor om samen te werken en één project te realiseren. De introductie van het project door het ter plaatse alom bekende ‘Spelleke van Lierde’ in aanwezigheid van (groot)ouders, was een voltreffer. De toon was gezet en het enthousiasme kon niet meer stuk. Gaandeweg vonden de leerkrachten het belangrijk om maximaal gebruik te maken van de expertise van de erfgoeddeskundigen die ze op de startdag en de verschillende sessies hadden leren kennen. Ze contacteerden de experten zo goed als allemaal met een specifieke vraag of opdracht of vroegen hen om op de Lierde-dag een groepje leerlingen te begeleiden. Op die manier werd het project ook echt gedragen door zowel leerkrachten als plaatselijke en provinciale deskundigen.